Πάει και τελείωσε....
....γιαυτη τη χώρα.Παραμικρή ελπίδα.
Χτες το απόγεμα κατά τις 7 αποφάσισα να κατεβω στην παραλία για μπάνιο.
Μια γειτόνισσα με είχε προειδοποιήσει πως έχει πολύ σκουπίδι, αφημένο από το τριήμερο της αποχής.
Λέω σε μια φιλη μου να κατέβουμε παρέα για καμια βουτια και να μαζέψουμε και κανενα σκουπίδι.Πήραμε σακκούλες, αυτές οι μεγάλες του κήπου που ειναι σαν τσουβάλια ,γάντια και κατεβήκαμε.
Επαθα σοκ...μια παραλία γεματη πλαστικα μπουκάλια,στρώματα θαλάσσης σκασμενα,ομπρέλλες σπασμενες, αντιηλιακά, ψαθες,πλαστικά πιατάκια, πλαστικά κουταλάκια, σακκούλες,χαρτια, εφημερίδες, πλαστικά ποτήρια με καφέδες, καλαμάκια, babylino, σερβιέτες, ταμπόν, προφυλακτικά........βουνα τα σκουπίδια....μ`επιασε η ψυχή μου.
Ειχαν και δυο εστιες από φωτια με τα καμενα ξυλα και τα καρβουνα να τα βρέχει το κύμα!
Ξεκινήσαμε να μαζεύουμε...μας βοήθησαν και κατι επισκέπτες που ειχαν απομεινει αργα.
Πέντε σακκούλες γεμίσαμε και τις ανεβάσαμε μέχρι το δρόμο.
Την έκτη την αφήσαμε κάτω ,να κατέβω το πρωι μαζι με μια άλλη φιλη να την φερουμε κι αυτη πανω και μετα να μαζέψουμε τα σκουπίδια του δρόμου.
Γιατι και ο δρόμος ήταν γεμάτος κι αυτός από σκουπίδι.
Να σας πω ότι καδους εκει κοντά δεν εχουμε..το αποριμματοφόρο δε μπορεί να στρίψει γιατι ειναι γκρεμός κι έτσι πρέπει να τα παμε σε αποσταση 800 μέτρων που βρισκονται οι καδοι.
Σήμερα το πρωί κατα τις 6 και μισή σηκώνομαι πριν με πιασει η ζέστη και κατεβαινω στην παραλία να παρω τη σακκούλα που είχαμε αφήσει από χτες...και τί βλέπω;;;
Χυμα στην παραλία σακκούλες από δώρα, χαρτόκουτα από ζαχαροπλαστεία με υπολείματα από γλυκα, καμια 50νταρια πλαστικά πιατακια και κουταλάκια από τούρτες, κεράκια καμένα,κόκα κόλες....ειχαν αναψει και φωτια που ακομη σιγόκαιγε.
Κοιταω τις σακκούλες από τα δώρα και βλέπω μεσα καρτούλες του τύπου
"Να ζήσεις Εβελίνα ...Ράνια, Λένα"...ή "Χιλιόχρονη Αντωνία...να προσέχεις τις παρέες σου ........Κωνσταντινος"
Προφανώς καποιες κοπέλες είχαν γιορτή και με την παρέα τους κατέβηκαν να γιορτάσουν στην παραλία και την άφησαν σ`αυτο το χάλι.
Μουρχόταν να βαλω τα κλάματα......
Πήγα πάλι πάνω, έφερα μια μεγάλη σακκούλα κι άρχισα να τα μαζευω.
Τη γέμισα, την ανέβασα πάνω στο δρόμο....στο μεταξύ ήρθε και η φίλη μου...μαζέψαμε και τα σκουπίδια του δρόμου και μετά με τ`αυτοκίνητα τα πήγαμε στους καδους.
Σκέφτομαι τωρα.....
Τί παιδί μεγαλώνει αυτή η μάνα που φέρνει το μωρό της για μπάνιο...το προσέχει...του βάζει αντιηλιακο...κρεμούλες...το ταίζει...το αλλάζει και μετα πετάει το babylino στα βότσαλα;;;
Τί νεολαία είναι αυτή που στην Αθηνα παριστάνει και καλά την οικολογικά ευαισθητη καιμετά παει στην παραλία και αφήνει τα πλαστικά πιατάκια με την τούρτα στην άμμο;
Τί πολίτες είναι αυτοί που πάνε για μπάνιο και αφήνουν τη σακκούλα με τα οικιακά τους σκουπίδια έξω από την πόρτα μας;
Τί γυναικα είναι αυτή που βγάζει τη σερβιετα ή το ταμπόν για να κανει μπάνιο και το πετάει χύμα στην παραλία;
Πάει και τελείωσε...Δεν υπάρχει καμιά ...μα καμιά ελπίδα γιαυτο το μπουρδελόκρατος που ζούμε!
Χτες το απόγεμα κατά τις 7 αποφάσισα να κατεβω στην παραλία για μπάνιο.
Μια γειτόνισσα με είχε προειδοποιήσει πως έχει πολύ σκουπίδι, αφημένο από το τριήμερο της αποχής.
Λέω σε μια φιλη μου να κατέβουμε παρέα για καμια βουτια και να μαζέψουμε και κανενα σκουπίδι.Πήραμε σακκούλες, αυτές οι μεγάλες του κήπου που ειναι σαν τσουβάλια ,γάντια και κατεβήκαμε.
Επαθα σοκ...μια παραλία γεματη πλαστικα μπουκάλια,στρώματα θαλάσσης σκασμενα,ομπρέλλες σπασμενες, αντιηλιακά, ψαθες,πλαστικά πιατάκια, πλαστικά κουταλάκια, σακκούλες,χαρτια, εφημερίδες, πλαστικά ποτήρια με καφέδες, καλαμάκια, babylino, σερβιέτες, ταμπόν, προφυλακτικά........βουνα τα σκουπίδια....μ`επιασε η ψυχή μου.
Ειχαν και δυο εστιες από φωτια με τα καμενα ξυλα και τα καρβουνα να τα βρέχει το κύμα!
Ξεκινήσαμε να μαζεύουμε...μας βοήθησαν και κατι επισκέπτες που ειχαν απομεινει αργα.
Πέντε σακκούλες γεμίσαμε και τις ανεβάσαμε μέχρι το δρόμο.
Την έκτη την αφήσαμε κάτω ,να κατέβω το πρωι μαζι με μια άλλη φιλη να την φερουμε κι αυτη πανω και μετα να μαζέψουμε τα σκουπίδια του δρόμου.
Γιατι και ο δρόμος ήταν γεμάτος κι αυτός από σκουπίδι.
Να σας πω ότι καδους εκει κοντά δεν εχουμε..το αποριμματοφόρο δε μπορεί να στρίψει γιατι ειναι γκρεμός κι έτσι πρέπει να τα παμε σε αποσταση 800 μέτρων που βρισκονται οι καδοι.
Σήμερα το πρωί κατα τις 6 και μισή σηκώνομαι πριν με πιασει η ζέστη και κατεβαινω στην παραλία να παρω τη σακκούλα που είχαμε αφήσει από χτες...και τί βλέπω;;;
Χυμα στην παραλία σακκούλες από δώρα, χαρτόκουτα από ζαχαροπλαστεία με υπολείματα από γλυκα, καμια 50νταρια πλαστικά πιατακια και κουταλάκια από τούρτες, κεράκια καμένα,κόκα κόλες....ειχαν αναψει και φωτια που ακομη σιγόκαιγε.
Κοιταω τις σακκούλες από τα δώρα και βλέπω μεσα καρτούλες του τύπου
"Να ζήσεις Εβελίνα ...Ράνια, Λένα"...ή "Χιλιόχρονη Αντωνία...να προσέχεις τις παρέες σου ........Κωνσταντινος"
Προφανώς καποιες κοπέλες είχαν γιορτή και με την παρέα τους κατέβηκαν να γιορτάσουν στην παραλία και την άφησαν σ`αυτο το χάλι.
Μουρχόταν να βαλω τα κλάματα......
Πήγα πάλι πάνω, έφερα μια μεγάλη σακκούλα κι άρχισα να τα μαζευω.
Τη γέμισα, την ανέβασα πάνω στο δρόμο....στο μεταξύ ήρθε και η φίλη μου...μαζέψαμε και τα σκουπίδια του δρόμου και μετά με τ`αυτοκίνητα τα πήγαμε στους καδους.
Σκέφτομαι τωρα.....
Τί παιδί μεγαλώνει αυτή η μάνα που φέρνει το μωρό της για μπάνιο...το προσέχει...του βάζει αντιηλιακο...κρεμούλες...το ταίζει...το αλλάζει και μετα πετάει το babylino στα βότσαλα;;;
Τί νεολαία είναι αυτή που στην Αθηνα παριστάνει και καλά την οικολογικά ευαισθητη καιμετά παει στην παραλία και αφήνει τα πλαστικά πιατάκια με την τούρτα στην άμμο;
Τί πολίτες είναι αυτοί που πάνε για μπάνιο και αφήνουν τη σακκούλα με τα οικιακά τους σκουπίδια έξω από την πόρτα μας;
Τί γυναικα είναι αυτή που βγάζει τη σερβιετα ή το ταμπόν για να κανει μπάνιο και το πετάει χύμα στην παραλία;
Πάει και τελείωσε...Δεν υπάρχει καμιά ...μα καμιά ελπίδα γιαυτο το μπουρδελόκρατος που ζούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου