ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΣΟΥ ΠΙΟ ΨHΛΑ!!!
Κι έχουν στα χείλη τους απάνου τον θυμό κι έχουνε τον καημό βαθιά βαθιά στα μάτια τους σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Τραβήξανε ψηλά πολύ ψηλά, δύσκολο πια να χαμηλώσουν δύσκολο και να πουν το μπόι τους.
Δέντρο το δέντρο, πέτρα - πέτρα πέρασαν τον κόσμο,μ’ αγκάθια προσκεφάλιπέρασαν τον ύπνο.
Φέρναν τη ζωή στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι.
Σε κάθε βήμα κέρδιζαν μια οργιά ουρανό -για να τον δώσουν
ΑΠΟ ΤΗ « ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ»
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου