Αυτός ο μεγάλος «δημοσιογράφος»

Γιάννης Πρετεντέρης

Θέλει να προφυλάξει την Ελλάδα από τους … «κακούς Κομμουνιστές».Βγαίνει στα τηλεοπτικά παράθυρα του Mega με ύφος χιλίων Καρδιναλίων και φωνασκεί κουράζοντάς το τηλεοπτικό κοινό. Εμμονές του είναι οι φοιτητές και ο Παπανδρέου στους οποίος «τα χώνει» συνέχεια. Η εκπομπή του πατώνει στην δευτεριάτικη ενημερωτική βραδινή ζώνη και στο παρελθόν πετούσε μπουκάλια σε διαιτητές. Παράλληλα η εφημερίδα «Το Βήμα» πρέπει να τον ευγνωμονεί διότι ένα μεγάλο μέρος των πωλήσεων οφείλεται σε αυτόν. Ο λόγος είναι απλός. Πολλοί αγοράζουμε την εφημερίδα για τον διαβάζουμε και μετά ως μαζόχες να βρίζουμε για καμιά δύο ημέρες. Άλλοι γελάν βέβαια και καλά κάνουν. Ποιος είναι; Μα φυσικά ο τιτάνας της ελληνικής δημοσιογραφίας Γιάννης Πρετεντέρης. Αυτός ο μεγάλος «δημοσιογράφος», τηλεοπτικός αναλυτής, κριτής, πανελίστας, διευθυντής, οπαδός, κομμουνιστοφάγος, φοιτητοφάγος, φανατικός βάζελος και επίδοξος ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα ο οποίος έχει περάσει και δύσκολες στιγμές στη ζωή του.Μετά τις εκλογές, ανέλαβε τον ρόλο να «ρίξει» τον Γιώργο Παπανδρέου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με τόσο πάθος, ώστε ο πεθερός του Βενιζέλου, ο Μπακατσέλος, ο οποίος είναι συνέταιρος του Λαμπράκη στην «Εκδοτική Βορείου Ελλάδος», κόντεψε να κατέβει στην Αθήνα και να τον γδάρει ζωντανό, γιατί είχε υποστηρίξει τον Βενιζέλο με τόσο πάθος που κόντεψε να τον καταστρέψει. Την τελευταία στιγμή παρενέβησαν άλλα μεγάλα κεφάλια για μην χάσει το παιδί τη δουλειά του στο Βήμα και στο Mega. Ευτυχώς, πλέον, κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν τον παίρνει στα σοβαρά. Ο λόγος του και ο φανατισμός του ανήκουν σε άλλες εποχές, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ίσως στο Mega και στο «Βήμα» να εκτιμούν την μουσειακή του αξία. Έτσι κι αλλιώς χάριν άλλων λόγων υπάρχει στη δημοσιογραφία, αλλά θα τους αναλύσουμε έναν – έναν στο μέλλον.Αν οι προϊστάμενοί του δεν αντιλαμβάνονται την απέχθεια της κοινής γνώμης προς το πρόσωπό του τότε μάλλον έχουν καιρό να κυκλοφορήσουν στην πιάτσα με τους κοινούς θνητούς και να ακούσουν την άποψή τους, ότι δηλαδή όλοι – πλην ενδεχομένως των φίλων του – τον ακούνε και γελάνε.