O TEΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΡΩΑΣ...

(...)Πάλεψες ενάντια σε πολλά, Αλέκο.

Αλλά, πέρα από τους χαφιέδες, τα βασανιστήρια, τους ΕΣΑτζήδες, είχες να αντιμετωπίσεις κι έναν πολύ χειρότερο εχθρό: την αδιαφορία και την απάθεια του λαού στον αγώνα για τη δημοκρατία. Του ίδιου λαού που το 1974, με το ζόρι καταδέχτηκε να σε βάλει στη Βουλή, τελευταίο σε ψήφους. Του ίδιου λαού, που τώρα δεν ντρέπεται να στέλνει στη Βουλή τους θαυμαστές της Χούντας.Δε σου κάνει εντύπωση, το ξέρω.

Μας είχες προειδοποιήσει άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο.

Είχες πει:«Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών!»

Κι όλα έγιναν ακριβώς όπως τα είπες, Αλέκο.

Και, ακόμα χειρότερα, ο λαός περιμένει και πάλι έναν αρχηγό,

ένα μεσσία για να κάνει αυτά που ο λαός δειλιάζει να διεκδικήσει. Κάποιον που ίσως ξορκίσει τη συλλογική ενοχή για το ότι σαράντα χρόνια μετά, οι Έλληνες παραμένουν μουδιασμένοι, ακριβώς όπως την πρώτη μέρα μετά το πραξικόπημα.Σαράντα χρόνια μετά, ήρωα Αλέκο, δεν είσαι εσύ απών.

Απών, όπως και τότε, είναι ο ελληνικός λαός.

«Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς.»

Αυτούς τους πικρούς καρπούς γευόμαστε σήμερα, Αλέκο.

απο:NO ANGEL FOR YOU