Περπατώ και δε γνωρίζω τίποτα.
Ψάχνω το τελευταίο κομμάτι του ουρανού.
Το ρουφάω κάθε βράδυ.
Προσπαθώ να διατηρήσω μέσα μου τις εικόνες,
δεν καταφέρνω και πολλά πράγματα:
δεν θυμάμαι τίποτα!
Όλα τα τρώει το τσιμέντο και τα φτύνει απάνω μας,
τη νύχτα με τη φλογερή ανάσα ενός δράκου.
Δεν έχω πια από πού να κρατηθώ-
ο κόσμος γύρω μου καταρρέει.
Νομίζω πως έχει αρχίσει να καταρρέει,
από τότε που γεννήθηκα.
Ό,τι ήξερα, ό,τι είχα δεδομένο καταργήθηκε.
Όλα αλλάζουν, άλλοτε σιγά-σιγά και άλλοτε απότομα.
Όλοι "φεύγουν"άλλος με ένα "ταραταντζούμ'' κι άλλος αθόρυβα,
σα γάτα Ψέματα λέω,
όλα τα θυμάμαι, τίποτα δεν ξεχνώσα σαρκοφάγος γυρνώ,
γεμάτη νεκρούς...
(ανθρώπους μα και κτίρια)"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου