Από τον
Ανδρέα Ανδριανόπουλο
www.andrianopoulos.gr .
Η συμπεριφορά της κυβέρνησης είναι δυσεξήγητη.
Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει με όρους λογικής τον τρόπο που αντιδρά σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα. Στην περίπτωση του Βατοπεδίου ο Πρωθυπουργός και ο πρώην Υπουργός Επικρατείας είναι αδύνατον να μην είχαν γνώση η σχέση. Ο χειρισμός όμως που επέλεξαν για την αντιμετώπιση του θέματος ήταν καταστροφικός. Από πουθενά δεν προκύπτει προσωπική ιδιοτέλεια η και ξεκάθαρες ποινικές ευθύνες. Θα μπορούσαν από την πρώτη στιγμή να είχαν βγεί ανοιχτά παραδεχόμενοι τις ενδεχόμενες παρεμβάσεις υπέρ της Μονής για κάποιον σημαντικότερο υψηλό στόχο. Ενδεχόμενα πολλοί, μεταξύ των οποίων και εγώ ο ίδιος, να μην εγκρίναμε μιά τέτοια πρωτοβουλία. Αυτό όμως θα ήταν καθαρά ζήτημα πολιτικής επιλογής. Η επιδίωξη μετατροπής του Βατοπεδίου σε κάποιο είδος Βατικανού της Ορθοδοξίας, πατώντας μάλιστα πάνω σε Τούρκικα φιρμάνια, για την εξασφάλιση του μέλλοντος του Πατριαρχείου θα ήταν μια συγκεκριμένη πολιτική στρατηγική. Θα μπορούσαν πολλοί να διαφωνήσουν με τους στόχους. Και να ελέγχονταν κάποιοι, υπηρεσιακοί παράγοντες κυρίως, για την ελαστική θεώρηση του στενού συμφέροντος της Πολιτείας. Δεν θα ήταν όμως σκάνδαλο απιστίας κατά του δημοσίου. Η απόκρυψη της αλήθειας οδήγησε την υπόθεση στο εκρηκτικό μίγμα στο ποίο σήμερα βρίσκεται. Αλλά κι’ αλλού η κυβέρνηση συλλαμβάνεται αργή, αναποτελεσματική και φοβισμένη. Η αποκάλυψη πρόσφατα της εφημερίδας Εθνος για την συμπαιγνία του διαπραγματευτή Νίμιτς με τους Σκοπιανούς και το State Department ήταν στην πραγματικότητα ένα ανέλπιστο δώρο για το Πρωθυπουργό. Θα μπορούσε να σκληρύνει την στάση του απέναντι σους αμερικανούς, να διακόψει την διαπραγμάτευση και να προκηρύξει εκλογές. Αυτοί που φρόντισαν να διαρρεύσει το σχετικό έγγραφο είχαν προφανώς τους λόγους τους. Η διάσωση του έλληνα πρωθυπουργού θα μπορούσε να είναι ένας από αυτούς. Η αδράνεια όμως και η σιωπή της κυβέρνησης των Αθηνών επιδέχεται και άλλες ερμηνείες. Η μία συνδέεται με ανικανότητα και δειλία. Χάθηκε δηλ. η ευκαιρία λόγω μειωμένων αντανακλαστικών του Μαξίμου. Από την άλλη όμως είναι ενδεχόμενο κάποιοι να είδαν στην διαρροή αυτή ένα έντεχνο δόλωμα. Να αντιδράσει δηλ. ενοχλημένη η Ελλάδα και να έρθει μετά κάποιο άλλο καταλυτικό χτύπημα. Επειδή δεν μπορώ λογικά να θεωρήσω την κυβέρνηση χαμηλής νοημοσύνης επιλέγω αυτή την δεύτερη ερμηνεία. Τι είναι όμως αυτό που τόσο φοβάται η Αθήνα; Επειδή το σπέκουλο είναι σπόρ επικίνδυνο, ιδιαίτερα σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, δεν είναι απαραίτητες κάποιες κυβερνητικές εξηγήσεις; Για να μην ζούμε δηλ. κάτω από την υποψία κάποιας ισχυρής εξάρτησης της πολιτικής μας ηγεσίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου