Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΦΟΡΟΥ ΤΙΜΗΣ


Γιατί οι στόχοι κι οι ιδέες της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, έχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον…

Ένα κείμενο ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ της «Φοιτητική Πρωτοπορείας», της φοιτητικής παράταξης του ΠΑΚ στα δύσκολα χρόνια της 7χρονης δικτατορίας, μας δείχνει σήμερα, επέτειο της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη 1974, την πολιτική ωριμότητα αυτών που με την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου άλλαξαν τη ζωή της Ελλάδας.
Αυτό το κείμενο μπορεί ν’ αποτελέσει σημείο αναφοράς και παραβολής με τις ιδέες που θα έπρεπε να διατυπώνει η σημερινή Ν. ΠΑΣΟΚ.
Αποτελεί συνεισφορά στην κατεύθυνση της κατανόησης του προβληματισμού, αλλά και των ιδεών που μπορούσε να διαμορφώνει η Νεολαία, πριν πολλές δεκαετίες.
Μπορεί να βοηθήσει τον αναλυτή, τον απλό αναγνώστη στην εξαγωγή συμπερασμάτων, αναφορικά με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των ιδεών με τις οποίες ο Ανδρέας Παπανδρέου “εξόπλισε” τον πολιτικό χώρο της νέας αριστεράς στην Ελλάδα.
Εκτιμούμε πως ο μύθος, δήθεν «εκσυγχρονιστικών» αντιλήψεων, ότι οι νέοι καιροί, η “νέα εποχή” επιβάλλει τη λήθη – ή την αναθεώρηση – ιδεολογικών και πολιτικών καταγωγών, είναι ένα όπλο της νέο-δεξιάς. Πρόκειται για αντιλήψεις που εδραιώνουν το κατεστημένο, επιβάλλοντας “ιδεολογική” του κυριαρχία στο σημερινό προοδευτικό πολιτικό χώρο.
Ναι, οι καιροί και οι συνθήκες αλλάζουν!
Όμως, η καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, η αδικία, οι πόλεμοι συμφερόντων στον πλανήτη, η καταπίεση λαών, η πείνα στις μη “αναπτυγμένες” χώρες, η αδικία, η ανεργία της σημερινής νεολαίας, η περιθωριοποίηση λαϊκών στρωμάτων, ο αυταρχισμός δεν έχουν αλλάξει!
Συνεπώς, οι προοδευτικές δυνάμεις για ν’ αντιμετωπίσουν όλα τα παραπάνω οφείλουν να μην υποκύψουν στη «λήθη» και να διαθέτουν ένα ιδεολογικό οπλοστάσιο, εργαλείο σκέψης, ανάλυσης και παραγωγής ιδεών, θέσεων και προτάσεων για μια δίκαιη κοινωνία!
Η άγνοια και η αμάθεια, η επιβολή “αμνησίας” είναι τα ισχυρά όπλα της σημερινής νεο-δεξιάς, η αριστερά οφείλει να μην καταθέσει τα δικά της «όπλα».


Η απόδοση φόρου τιμής στην Ιδρυτική Διακήρυξη του,

ΠΑΣΟΚ,

της 3ης του Σεπτέμβρη 1974
και τον
Ανδρέα Παπανδρέου,
εκτιμούμε πως μπορεί να γίνει και μ’ αυτά τα «κείμενα».

1 σχόλιο:

σίβυλλα είπε...

Κόλαφος για την καριέρα του Χατζηνικολάου...
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/09/blog-post_04.html

...

Άσχετο;
Κανένας κόλαφος...
Φυσιολογική πορεία δεξιών, ακροδεξιών και δήθεν "αριστερών" που ξεπουλήθηκαν στο κατεστημένο!
Έτσι έγλειφαν και την περίοδο της σημιτικής λαίλαπας. Το ξεχάσαμε;
Εμείς διαθέτουμε μνήμη (δεν μπόρεσε να μας χαπακώσει ο "εκσυγχρονισμός" του σημιτισμού). Ο "δημοσιογράφος" (για εμάς πάντα σε εισαγωγικά) ήταν, είναι και θα είναι ένας ξεφτιλισμένος ακροδεξιός, που προσπάθησε να πλασαριστεί σαν νεοδεξιός και πολλάκις – ως γλείφτης, βασικό γνώρισμα των ερπετών – ως εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας του σημίτη.
ανθρωπάκια… ανθρωπάρια…
Η μοναδική μας απορία είναι, πως τόσοι πολλοί «τσίμπησαν», ή «επένδυσαν», αφού τον προώθησαν (μιλάμε για τους δήθεν προοδευτικούς εκσυγχρονιστές) και σήμερα κάνουν σαν να εκπλήσσονται.
Μπορούσε ένας σκληρός ΔΑΠίτης, της εποχής κενταύρων-ρέιτζερς και σια, ένα πνευματικό παιδί του χουντικού Άνθιμου, να είναι δημοσιογράφος χωρίς εισαγωγικά.
Ας αποκαθηλώσουμε τα δημοσιογραφικά ερπετά του κατεστημένου.
Κανένα οίκτος για τους ξεφτιλισμένους!

Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!