Δεν νομίζω πως οφείλεται στο εκτεταμένο δείπνο μου. Ήμουν, λέει, σ’ ένα εστιατόριο στο Γκάζι, που ανήκει σ’ έναν Γερμανό (!) και σ’ έναν Έλληνα, που ήταν και γείτονάς μου (!) και είχε μάλιστα κι έναν σκύλο (!). Στο εστιατόριο βρισκόμουν με την καλή μου και περνούσαμε καλά, τρυφερά και αγαπησιάρικα και πίναμε κόκκινο κρασί και τρώγαμε εξαιρετικό και φροντισμένο φαγητό. Πίσω μας κάθονταν δυό Γερμανίδες, μεσήλικες με έντονη βόρειο-γερμανική προφορά, μάλλον Αμβούργου ή Αννόβερου. Φαίνονταν αρκετά κουτσομπόλες. Φεύγοντας περάσαμε μπροστά τους και άκουσα να λένε στα γερμανικά παρατηρώντας μας "guck, ein alter Man mit einer schoenen Frau, sicherlich wird sie ihn bald fuer immer verlassen " που θα πει "κοίτα, ένας γέρος άνδρας με μια ωραία γυναίκα, σίγουρα θα τον αφήσει σύντομα για πάντα".Ξύπνησα και σκέφτηκα στα γερμανικά (που έχω αρκετά χρόνια να μιλήσω) "letzten Endes, ich bin nur ein alter Bisbiki », ήγουν "τελικά, δεν είμαι παρά ένας γέρο-Μπισμπίκης" - η λέξη αυτή δεν υπάρχει στα γερμανικά. Ασυνείδητα φώναξα τον σκύλο μου, τον αγκάλιασα κι ένοιωσα τρομερή θλίψη και ματαίωση αλλά το σύνολο μου φάνηκε ρεαλιστικό. Iσως πρέπει να αυτο-αποκαλούμαι "ein alter Bisbiki", δηλαδή, τι θέλει να πει ο ποιητής, ή μάλλον το όνειρο;
Περίεργο και παράξενο πράγμα τα όνειρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου