Κι όμως, οι εκλογές είναι λύση
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, υπό ομαλές συνθήκες, σε μια σοβαρή χώρα κανένας δεν διανοείται να θέσει θέμα πρόωρης προσφυγής στις κάλπες μόλις ένα 18μηνο μετά την ανάδειξη νέας κυβέρνησης. Και μέχρι τώρα ο κανόνας αυτός έχει ισχύσει ακόμη και για τη χώρα μας, όπου η διενέργεια πρόωρων εκλογών αποτελεί τον κανόνα.
Ωστόσο, κάθε άλλο παρά ομαλές είναι οι σημερινές συνθήκες και επ αυτού θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν πολλοί που θα διαφωνούσαν, αφού δεν θα είχαν να παρουσιάσουν προηγούμενο χώρας η οποία να εμφανίζει τις ακόλουθες ιδιαιτερότητες:
Πρώτον, να έχει ακυρωθεί μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων ο προϋπολογισμός τον οποίο ομόφωνα είχε ψηφίσει η κυβερνητική παράταξη, παρ όλο που υποτίθεται ότι περιλάμβανε και τα προγραμματισμένα από την κυβέρνηση μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Δεύτερον, να έχει αντικατασταθεί ο υπ. Οικονομίας, αλλά οι βασικές επιλογές του για χρηματοδότηση της οικονομικής δραστηριότητας να παραμένουν σε ισχύ, αν και όχι μόνο δεν έχουν αποδώσει, αλλά ούτε και να προχωρήσουν δεν έχει καταστεί δυνατό.
Τρίτον, να έχει προσλάβει η εσωστρέφεια στον χώρο της κυβέρνησης αλλά και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η οποία τη στηρίζει, τέτοιες διαστάσεις, ώστε να είναι καθημερινό πια φαινόμενο η δημόσια αντιπαράθεση κορυφαίων για επίκαιρα και ανεπίκαιρα θέματα και να αποδεικνύεται πως η ρύθμιση εκκρεμών βουλευτικών αιτημάτων αποτελεί μοναδικό τρόπο διατήρησης της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας.
Τέταρτον, να προβάλλεται, άμεσα ή έμμεσα και με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση, από εργοδοτικές και εργατοϋπαλληλικές οργανώσεις η διαπίστωση ότι η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη φάση αλλά μένει απροστάτευτη, γιατί η κυβέρνηση Καραμανλή δεν έχει δείξει να είναι σε θέση να ηγηθεί της προσπάθειας για την αντιμετώπιση της κρίσης με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η ανάγκη για προσφυγή στις κάλπες το ταχύτερο δυνατό δεν αποτελεί απλή πίεση της αντιπολίτευσης ή προσπάθεια να εκμεταλλευτεί μια δημοσκοπικά ευνοϊκή γι αυτήν συγκυρία, αλλά τη μοναδική συνταγματικά πρόσφορη διέξοδο, προκειμένου να υπάρξει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και άρα ικανή να λάβει τα όποια μέτρα κρίνει απαραίτητα για την υπέρβαση της κρίσης.
Αλλη λύση δεν υπάρχει.
Πρώτον, να έχει ακυρωθεί μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων ο προϋπολογισμός τον οποίο ομόφωνα είχε ψηφίσει η κυβερνητική παράταξη, παρ όλο που υποτίθεται ότι περιλάμβανε και τα προγραμματισμένα από την κυβέρνηση μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Δεύτερον, να έχει αντικατασταθεί ο υπ. Οικονομίας, αλλά οι βασικές επιλογές του για χρηματοδότηση της οικονομικής δραστηριότητας να παραμένουν σε ισχύ, αν και όχι μόνο δεν έχουν αποδώσει, αλλά ούτε και να προχωρήσουν δεν έχει καταστεί δυνατό.
Τρίτον, να έχει προσλάβει η εσωστρέφεια στον χώρο της κυβέρνησης αλλά και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η οποία τη στηρίζει, τέτοιες διαστάσεις, ώστε να είναι καθημερινό πια φαινόμενο η δημόσια αντιπαράθεση κορυφαίων για επίκαιρα και ανεπίκαιρα θέματα και να αποδεικνύεται πως η ρύθμιση εκκρεμών βουλευτικών αιτημάτων αποτελεί μοναδικό τρόπο διατήρησης της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας.
Τέταρτον, να προβάλλεται, άμεσα ή έμμεσα και με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση, από εργοδοτικές και εργατοϋπαλληλικές οργανώσεις η διαπίστωση ότι η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη φάση αλλά μένει απροστάτευτη, γιατί η κυβέρνηση Καραμανλή δεν έχει δείξει να είναι σε θέση να ηγηθεί της προσπάθειας για την αντιμετώπιση της κρίσης με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η ανάγκη για προσφυγή στις κάλπες το ταχύτερο δυνατό δεν αποτελεί απλή πίεση της αντιπολίτευσης ή προσπάθεια να εκμεταλλευτεί μια δημοσκοπικά ευνοϊκή γι αυτήν συγκυρία, αλλά τη μοναδική συνταγματικά πρόσφορη διέξοδο, προκειμένου να υπάρξει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή και άρα ικανή να λάβει τα όποια μέτρα κρίνει απαραίτητα για την υπέρβαση της κρίσης.
Αλλη λύση δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου