Τα δημόσια έργα δεν είναι πανάκεια για τα προβλήματα της χώρας. Κι αυτό ενισχύεται πολύ περισσότερο από τον τρόπο που κατασκευάζονται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, αλλά και από τη σύγχρονη απατηλή μέθοδο των ΣΔΙΤ. Αν υπάρξουν λεφτά για την τόνωση των λαϊκών τάξεων, ας τα δώσουμε κατευθείαν σ' αυτές. Αν και πολύ αμφιβάλω γι' αυτή την ύπαρξη. Τι νόημα θα είχε να φτιάξουμε δρόμους και μέσα μεταφοράς αν δεν έχουμε τι να μεταφέρουμε? Κι αν θέλουμε να διευκολύνουμε την κινητικότητα των πολιτών και των επαγγελματιών, μπορούμε πολύ φτηνότερα και αποτελεσματικότερα να προωθήσουμε την ευρυζωνικότητα και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Με τα εργαλεία αυτά μπορούμε: α. να καταργήσουμε την ανάγκη για πλήθος μετακινήσεων των πολιτών, γλυτώνοντας: - τους πολίτες από έξοδα, - τις υπηρεσίες από ανάγκες αυξημένου προσωπικού σε γκισέδες εξυπηρέτησης και τέλος - γλυτώνοντας το περιβάλλον από τους τόνους διοξειδίου του άνθρακα που συνεπάγονται αυτές οι μετακινήσεις. β. να καταστήσουμε εύκολη την επιχειρηματικότητα διαμέσου του διαδικτύου, δίνοντας τη δυνατότητα ακόμα και στο λιανικό μας εμπόριο για πωλήσεις σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη.
Και κλείνοντας, τονίζω ότι τα δημόσια έργα θα έχουν νόημα μόνο αν είναι εξειδικευμένα και εστιάζονται σε τομείς που μπορούν να επιφέρουν ανάπτυξη στη χώρα (π.χ. έργα περιβάλλοντος και νησιωτικά έργα για προσέλκυση τουρισμού, ηλεκτρονικά έργα για όσα προανέφερα, έργα ΑΠΕ και νέων τεχνολογιών ενέργειας για βελτίωση του ενεργειακού ισοζυγίου της χώρας και διασφάλιση ενεργειακής ανεξαρτησίας σε περίπτωση εκτάκτων συνθηκών, και άλλα πολλά που θα μπορούσα να αναφέρω εκτενέστερα). Και βέβαια, να υπενθυμίσω ότι το ΕΣΠΑ (όπως και κάθε πρόγραμμα ΚΠΣ) απαιτεί εθνική συμμετοχή. Κι αυτό πρέπει να σταθμιστεί σε σχέση με τη μεσοβραχυπρόθεσμη απόδοση των έργων στην εθνική οικονομία και την κοινωνία.
1 σχόλιο:
Τα δημόσια έργα δεν είναι πανάκεια για τα προβλήματα της χώρας. Κι αυτό ενισχύεται πολύ περισσότερο από τον τρόπο που κατασκευάζονται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, αλλά και από τη σύγχρονη απατηλή μέθοδο των ΣΔΙΤ.
Αν υπάρξουν λεφτά για την τόνωση των λαϊκών τάξεων, ας τα δώσουμε κατευθείαν σ' αυτές. Αν και πολύ αμφιβάλω γι' αυτή την ύπαρξη.
Τι νόημα θα είχε να φτιάξουμε δρόμους και μέσα μεταφοράς αν δεν έχουμε τι να μεταφέρουμε?
Κι αν θέλουμε να διευκολύνουμε την κινητικότητα των πολιτών και των επαγγελματιών, μπορούμε πολύ φτηνότερα και αποτελεσματικότερα να προωθήσουμε την ευρυζωνικότητα και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Με τα εργαλεία αυτά μπορούμε:
α. να καταργήσουμε την ανάγκη για πλήθος μετακινήσεων των πολιτών, γλυτώνοντας:
- τους πολίτες από έξοδα,
- τις υπηρεσίες από ανάγκες αυξημένου προσωπικού σε γκισέδες εξυπηρέτησης και τέλος
- γλυτώνοντας το περιβάλλον από τους τόνους διοξειδίου του άνθρακα που συνεπάγονται αυτές οι μετακινήσεις.
β. να καταστήσουμε εύκολη την επιχειρηματικότητα διαμέσου του διαδικτύου, δίνοντας τη δυνατότητα ακόμα και στο λιανικό μας εμπόριο για πωλήσεις σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη.
Και κλείνοντας, τονίζω ότι τα δημόσια έργα θα έχουν νόημα μόνο αν είναι εξειδικευμένα και εστιάζονται σε τομείς που μπορούν να επιφέρουν ανάπτυξη στη χώρα (π.χ. έργα περιβάλλοντος και νησιωτικά έργα για προσέλκυση τουρισμού, ηλεκτρονικά έργα για όσα προανέφερα, έργα ΑΠΕ και νέων τεχνολογιών ενέργειας για βελτίωση του ενεργειακού ισοζυγίου της χώρας και διασφάλιση ενεργειακής ανεξαρτησίας σε περίπτωση εκτάκτων συνθηκών, και άλλα πολλά που θα μπορούσα να αναφέρω εκτενέστερα).
Και βέβαια, να υπενθυμίσω ότι το ΕΣΠΑ (όπως και κάθε πρόγραμμα ΚΠΣ) απαιτεί εθνική συμμετοχή. Κι αυτό πρέπει να σταθμιστεί σε σχέση με τη μεσοβραχυπρόθεσμη απόδοση των έργων στην εθνική οικονομία και την κοινωνία.
Δημοσίευση σχολίου